Over mij

over mij

Tijdens de eerste sessie van een mindfulness training is er een kort rondje voorstellen. Ik ben altijd nieuwsgierig; wat vindt iemand belangrijk genoeg om zich mee te identificeren en te delen. Het gezin, werk, hobby’s, gezondheid, problemen?


Nu ik zelf aan de beurt ben, merk ik hoe moeilijk het is.
Gelukkig met mijn gezin, voel ik geen behoefte hierover iets te delen. Of toch; een speciale vermelding voor mijn kat en hond die mijn grote zen meesters zijn.
Ik was al eind twintig toen ik aan hogere opleidingen begon. Studeren en leren maakt me blij maar ik blijf ook steeds op mijn honger zitten. Boeken zijn tweedehands kennis. Een titel zegt me niets.
Ik houd erg van mijn werk maar het komt eigenlijk niet in me op om dat snel naar voor te brengen. Mijn werk is erg verweven met mijn leven en continue in ontwikkeling. Dus wat ben ik dan?
Ik houd van sport, voel me meestal fit en gezond maar er is ook al genoeg aan de hand zodat ik het soms scherp voel dat ik niet het eeuwige leven heb.
Als ik aan kenmerken denk, dan is ‘moedig’ iets wat in me opkomt. Maar is het niet net omdat ik zo’n angsthaas ben dat het daarom lijkt dat ik moedig ben? Of is het niet zo dat ik ‘sterk’ ben, net omdat ik mijn vele kwetsbaarheden ken? Zucht…


Maar hoe ervaar ik mezelf dan wel?
Ook al ben ik in de bloei van mijn leven, tegelijkertijd voel ik ook de eindigheid hiervan. Meer en meer en steeds vaker. Net hierdoor voel ik me nu gelukkiger dan ooit.
Ik zie hoeveel ik geploeterd heb, het is vaak lastig geweest, maar op het punt waar ik nu sta, merk ik ook wat het me gebracht heeft en hoeveel ik van het leven houd.
Meer dan een half leven was ik gericht op groei en steeds meer, steeds beter… En nu voel ik behoefte naar minder, naar eenvoud, naar ‘het is genoeg’ en ‘goed genoeg’. Dankbaar voor alles wat er wél is, dat ook.
Mijn dagelijkse oefening is mijn hoofd minder serieus nemen en beter te leren voelen. Dat brengt me veel én het blijft moeilijk, maar dat is oké.
Ik weet waar ik van droom én het is oké als dit een droom blijft.
Mens zijn…. Het is me wat.